شه ها پادشاها خدایان تویی
برآورده راز و نیاز گدایان تویی
به هستی دهی جان و معنا کنی
ستایش شده جن و انس و پریان تویی
به جانان دهی عشق و جان را صفا
ولی نعمت زندگان خوبرویان تویی
یکی را دهی عشق شیرین به فرهاد کوه
یکی را دهی ثروت نا به پایان تویی
تو آنی که قدرت دهی فربهان
ضعیفان مریضان راز گویان تویی
خلایق ز تو جان فانی گرفت
به آنی بگیری نفس از قوی یان تویی
مرا چند در بحث تو اهتمام
ولیکن فرا از تصور ز بنیان تویی
کنون عمر را مجالی نبود
که حق گویم و وصف شایان تویی
همی شاد هستم به فرمان مهر
که فارغ ز پیشوایان تویی
برو شاد زی حسرت و غم مخور
که حاصل ز فکر خدایان تویی
؛
