شاید پیش خودتون فکر میکنید که من افکار خیلی مثبتی دارم یا یا بالغم!
اما نه من در کنار همه ی چیزهایی که گفتم تنها کسی که بغلم می‌کنه تنهایی هام هست
شاید مثل قبلنا هرشب گریه نکنم اما آدما همیشه بعضی تو گلوشون دارن که بعضی ها سریع میریزنش بیرون و غمشونو به بقیه میگن و بعضی ها هم نگهش میدارم و میگن: یکم دیگه دوام بیار وقتش بشه خالیت میکنم و عین ابر بهاری گریه میکنم الان وقتش نیست!
آره اینطوریه من فقط تحمل میکنم و میرم توی دسته ی دوم و به وقتش تموم گلایه هامو توی تنهایی هام به خدا میکنم و دوباره برای شروعی جدید آماده میشم
