سائی، جوانی هجده‌ساله با چشمانی پر از آتش و قلبی مملو از آرزو، بالاخره به آن روزی رسیده بود که سال‌ها در انتظارش بود. پس از سه سال جنگ‌های بی‌امان، او اکنون به یک فرمانده مرزی تبدیل شده بود که سه هزار سرباز تحت فرمانش بودند. شهرت او به خاطر مهارت‌های بی‌نظیرش در جنگ‌ها به سرعت در سراسر پادشاهی جین پیچیده بود. او دیگر تنها یک سرباز نبود؛ او نماد امید برای مردمی بود که از ظلم و فساد پادشاهی جین به ستوه آمده بودند.
پادشاهی جین، که روزگاری قدرتمند و شکوهمند بود، اکنون به دست حاکمان فاسدش به ورطه نابودی کشیده شده بود. پادشاه جین، غرق در عیاشی‌ها و خوش‌گذرانی‌ها، ارتش خود را نادیده گرفته بود. جزیره‌ای که پادشاهی جین در آن قرار داشت، توسط آب‌های خروشان احاطه شده بود و این احساس امنیت کاذب، پادشاه را به این باور رسانده بود که هیچ دشمنی نمی‌تواند به آنها حمله کند. اما این احساس امنیت به زودی با حمله گسترده پادشاهی یانگ از بین رفت. یانگ، با استفاده از ناوگان قدرتمند خود، به جین حمله کرد و جین، که هیچ آمادگی برای چنین حمله‌ای نداشت، به سرعت شکست خورد. اکنون یانگ در غرب جین مستقر شده بود و جین در آستانه سقوط کامل قرار داشت.
سائی، که دیگر نمی‌توانست شاهد رنج مردمش باشد، تصمیم گرفت جنبشی را علیه پادشاه فاسد آغاز کند. او می‌دانست که این راه پر از خطر است، اما برای او چاره‌ای جز این نبود. او ابتدا باید یانگ را از خاک جین بیرون می‌راند و سپس به پادشاه جین می‌پرداخت.
سائی و سربازانش به سمت مرزهای غربی حرکت کردند، جایی که ارتش یانگ مستقر بود. ارتش اصلی جین، که سی هزار سرباز داشت، پیش از این شکست خورده بود و تنها پانزده هزار سرباز یانگ باقی مانده بودند. سائی، که می‌دانست درگیری مستقیم با چنین نیرویی خودکشی است، دستور عقب‌نشینی داد و در ارتفاعات کوه‌ها موضع گرفت. او به سربازانش دستور داد سنگرهای دفاعی بسازند و منجنیق‌های کوچکی برای مقابله با دشمن آماده کنند. سواره‌نظام او در پشت کوه‌ها مستقر شدند و کمانداران و پیاده‌نظام در پشت سنگرها قرار گرفتند.
سه روز بعد، ارتش یانگ به مواضع سائی رسید. روحیه سربازان جین به دلیل شکست ارتش اصلی تضعیف شده بود، اما آنها هنوز به فرمانده خود ایمان داشتند. نبرد سختی در گرفت با رسیدن سپاه دشمن ابتدا با منجنیق ها به آنها شلیک شد سپس سربازان از بالا سنگ هایی را به پایین رها کردند و تیر اندازان شروع به شلیک کردند. اما این حملات نتوانستند آسیب جدی به ارتش یانگ وارد کنند. تنها دو هزار نفر از دشمن کشته شدند و یانگ عقب‌نشینی کرد.
سواره‌نظام سائی از پشت به دشمن حمله کردند و کمانداران و پیاده‌نظام نیز به جلو هجوم آوردند. نبرد سختی درگرفت، اما در نهایت، ارتش سائی شکست خورد. سائی، که دیگر چیزی از سربازانش باقی نمانده بود، مجبور به فرار شد. او خود را به پایتخت رساند، جایی که شهرت او به خاطر پیروزی‌های گذشته‌اش هنوز زنده بود. اما این بار، او یک شکست‌خورده بود.
سائی به دربار رفت و از نگهبانان درخواست کمک کرد، اما آنها هیچ کمکی به او نکردند. او مجبور شد به مردم عادی و روستایی‌ها روی آورد. این بار، مردم به او پاسخ دادند. سائی توانست یک سپاه دو هزار و پانصد نفره از روستایی‌ها تشکیل دهد و به مقابله با دشمن برود.
سائی به پایتخت بازگشت و در کنار نگهبانان، از شهر دفاع کرد. سربازان سائی در کنار نگهبانان 5500 نفر می شدند سائی با سربازانش درون یک جنگل که نزدیکی پایتخت بود مخفی شد و هنگامی که دشمن دیوار های شهر را تخریب کرد و به شهر حمله کرد او از پشت به دشمن حمله کرد ابتدا کمانداران دشمن را شکست داد و سپس پیاده نظام و سواره نظام دشمن را در محاصره انداخت و دشمن را شکست داد سپس به زمین های تحت کنترل دشمن که تقریبا خالی بودند حمله کرد و بخش غربی جین را پس گرفت.
اما این پیروزی‌ها برای دربار جین تهدیدی بزرگ بود. آنها سائی را متهم به تشکیل سپاه غیرقانونی کردند و دستور اعدام او را صادر کردند. سائی، که اکنون کنترل بخشی از غرب کشور را در دست داشت، علیه حکومت قیام کرد. اما مردم زیادی به او نپیوستند و او مجبور شد تنها با چهار هزار و سیصد سرباز در مقابل دولت مرکزی بایستد.
در همین زمان، پادشاهی یانگ به سائی پیشنهاد اتحاد داد. سائی، که چاره‌ای جز پذیرش این پیشنهاد نداشت، آن را قبول کرد. اما یانگ نیز ارتش قدرتمندی نداشت و نمی‌توانست کمک چندانی به سائی بکند. سائی برای جذب نیروهای بیشتر، خسرو را به عنوان فرمانده خود انتخاب کرد. خسرو، که در کنترل مردم مهارت داشت، توانست در طول یک سال و نیم، سه هزار نفر دیگر را به سپاه سائی اضافه کند.
سائی تصمیم گرفت تا به جین حمله هایش را شروع کند سائی با پنج هزار سرباز خود به دشمن حمله کرد به خسرو دو هزار سرباز داد تا به دسته های کوچک سربازان دشمن حمله کند و خود به سمت پایتخت جین رفت او به پایتخت جین حمله کرد و توانست با موفقیت دیوار های شهر را یک بار دیگر تخریب کند و وارد شهر شود امانا گهان دشمن از پشت سررسید سائی باورش نمی شد که چنین اشتباهی کرده او همه چیز را حساب کرده بود جز اینکه دشمن تا چه حد ارتش خود را ترمیم کرده تعداد دشمنانی که از پشت حمله می کردند هفده هزار نفر بود به نظر می رسید خسرو شکست خورده سائی با دیدن این موضوع سریع دستور عقب نشینی داد و به سمت غرب حرکت کرد.
بعد از بازگشت، سائی خسرو را زخمی دید. او از خسرو پرسید: «چند نفر از سربازانت باقی مانده‌اند؟» خسرو پاسخ داد: «هشتصد نفر، یا شاید کمتر.» حالا سائی نگرانی های بیشتری داشت باید مراقب ارتش هفده هزار نفره جین می بود در حالی که از یانگ هیچ کمکی نمی آمد.
سرانجام بعد از دو هفته ارتش جین سر رسید سائی هم چاره ای جز مقابله نداشت او دو هفته پیش به یانگ یک درخواست فرستاده بود و منتظر جواب بود.
سائی تمام زمین های دیگر را رها کرد و روی شهر اصلی تمرکز کرد بعد از یک هفته دیگر از یانگ جواب رسید در نامه نوشته بود ارتش ما به زودی می رسد فقط تحمل کنید در همین زمان ارتش جین هم به شهر اصلی رسید سائی سواره نظامش را به بیرون از شهر فرستاد تا دشمن را به سمت دیوار های شهر بکشاند، این کار جواب داد سواره دشمن به دنبال سواره سائی آمد و تیر باران شد. سپس سائی سواران خود را با سواران دشمن درگیر کرد اما با مشخص شدن برتری جین سواره نظام سائی سریع به شهر برگشت سائی و سربازانش همینطور به مقاومت ادامه دادند و تعداد زیادی از دشمن را نابود کرد تا جایی که از دشمن فقط نه هزار نفر باقی مانده بود و از ارتش سائی هم چهار هزار نفر اما سربازان سائی به خواطر محاصره دو هفته ای گرسنه و تشنه بودند اما همچنان به مقاومت ادامه می دادند چهار هفته دیگر گذشت اما خبری از یانگ و سربازانش نشد ، سرانجام دشمن توانست دیوار های شهر را تخریب کند و وارد شهر شود علارغم دفاع سنگین، سربازان سائی به دلیل گرسنگی و تشنگی نتوانستند زیاد دوام بیاورند و سائی، در سن بیست و دو سالگی، در حالی که هنوز به آرزوهایش فکر می‌کرد، کشته شد.
اما داستان سائی به پایان نرسیده بود. هنوز کسانی بودند که از حکومت فاسد جین نفرت داشتند و آنها روزی برمی‌خیزند تا راه سائی را ادامه دهند.
