این داستان بر اساس زندگی واقعی نبوده و درباره دنیای بوکس است.
در مورد پسری که در سن کم پدرش در کرونا فوت کرد.
بخاطر همین خشمگین و پرخاشگر شد.
ولی نمی‌خواست با کسی دعوا کنه و به کسی آسیب بزنه در همان حین مردی که چند ها سال مربی بوکس بود متوجه شد که این پسر چرا اینطوری است.
تصمیم مهارت های خود را به او آموزش دهد ولی آن پسر قبول نکرد و مرد هم بیخیال شد.
چند روز گذشت و امیر به مدرسه رفت در حیاط همه بچه به او نگاه میکردند
اولش ترسید بعدش از خجالت سریع وارد کلاس شد گردن کلفت در کلاس نشسته بودن و تصمیم گرفتن او را اذیت کنند ولی امیر کوتاه نیومد و در همان حین معلم آمد و آنها را جدا.
امیر مجبور شد که به حرف‌های آن مربی گوش دهد و به رشته رزمی بوکس بیاید.
قبل تمرین مرد (اسم مربی فردین.ملقب به خزنده) با امیر صحبت کرد و درباره این ورزش خطرناک باهاش گفتگو کرد.
بهش گفت:این ورزش قدمت خیلی زیادی داره ولی از همان زمانی که به وجود آمده است خیلی و کشنده بوده قبل اینکه رینگ و دستکش و بانداژ بود در یک زمین خاکی با مشت همدیگر را می‌زدند تا یکی پیروز شود.
بوکس توسط مردی یونانی به حاکی ابداع شد و در آن زمان حتی تو زمین خاکی هم به هم دیگر ضربه نمیزدند.
دو مرد روبروی هم می‌نشاند و تا حد مرگ به هم دیگر ضربه می‌زدند بعد پیشرفت کرد و کسی که اسم بوکس را مشهور تر کرد کاسیو کلی یا محمد علی کلی بود.
بعد او افسانه‌ای دیگر متولد شد به مایک تایسون که خطرناک تر از محمد بود و انتقام محمد را از لری همز که تقریباً 38 سالش بود تایسون هم 24 سالش بود.
بعد قهرمان‌های زیادی متولد.
خب پسر حرف من تموم شد نوبت توعه قبول می‌کنی یا نه.
امیر به سکوت ولی بعدش قبول .
مرد گفت :فردا ساعت شش بلند شو بیا اینجا .
ماه ها گذشت و امیر هر روز بیشتر و بیشتر از بوکس میومد .
تا اینکه شد 18 ساله .
در مسابقات زیادی شرکت کرد هر بار پیروز میشد ولی هنوز هم بیشتر میخواست .
راند آخر بود و طرف رو با یه مشت خوابند زمین و بعدش. قهرمان المپیک 2028 شد بزرگ شد و هر بار پیروز میشد .
او توانست 64 مسابقه داد و 62 پیروزی و دو دو مساوی را کسب کرد همراه با ۹ کمربند قهرمانی در وزن های میان وزن و سنگین وزن .
قهرمان تکرار نشدنی در سن 37 سالگی از دنیای بوکس برای همیشه خداحافظی کرد و با خانواده خودش سرگرم شد.
مربیش در سن 64 سالگی از دنیا رفت و خودش مربی باشگاه او شد.
پسرش علی مثل خودش قهرمانی کوچک و قوی بود حتی پیشرفته تر از خودش بود.
در کل بوکس یک جهان موازی و تا موقعی که وارد آن جهان نشدی هرگز نمیتوانی متوجه اینکه هر بوکسور با چه اراده‌ای به این سطح رسیده‌اند.
تجربه خیلی خوبی است ولی ظاهر انسان های دیگر بوکس خطرناک است.
هر ورزشی خطرات خودش را دارد مخصوصا ورزش های رزمی.
پس از هیچ چیزی باید نترسید و کسی را هیچ وقت نباید اذیت کرد و همیشه قلبی مهربان باید داشت.
