حضور ناپیدا : نگاه

از پشت شیشه نگاه کردنش کاری بود که این مدت انجام می دادم غیر از این چه می‌شود کرد، شاید زمان دلش به حالمان سوخت و برگشت به همان روزهای دوست داشتنی و همانجا متوقف شد و یخ زد ؛ یا شاید ما در کتابی گیر می افتادیم با پایانی زیبا مثل داستان پریان که همیشه پایان خوش و پر از لبخند داشتند ، در دل کتابی زندگی می کردیم در گرمای محبت و عشق و در کنار هم .

نامه ی آخر آریان دوباره جلوی نگاهم زنده شد

" نیلای عزیزم ، اکنون زمان رفتن است ؛ نه برای اینکه دوستت ندارم برای اینکه این نمی خواهم آتش خون ریز عشق من تو را پاگیر کند . ببخش که با یک نامه خداحافظی می کنم اما ترسیدم نگاهم به چشمان زیبا و مهربانت بتابد و پشیمان شوم ؛ دوست دارم تا همیشه 

                                آریان "