اگر جسم ناتوان است از پرواز کردن به دوردست‌ها، فکر و خیال که رها آفریده شده‌است.
برای دست‌یابی به آرامش، فکر کردن به دوست‌داشتنی‌ها را تجویز نموده‌اند. هرچند که خودم این نسخه را درمان قطعی برای رسیدن به آرامش نمی‌دانم اما نوشته زیر، قصه همین پرواز دادن خیال است به سوی نداشته‌های دوست‌داشتنی.
دوست ندارم وقت کسی را تلف کنم اما اگر لطف کنید و نوشته را بخوانید و نظرتان را درباره نوع نگارش و قابل فهم بودن نوشته اعلام کنید، خوش‌حال و سپاس‌گزار میشم?
