گاهی دنیا آنقدر پیچیده میشود که خودت را هم نمیشناسی چه برسه به اینکه دیگران را درک کنی :)
وقتی در این لجنزار بزرگ شدن شنا میکنی و درش بیشتر فرو میروی تازه به خودت میای و میگویی : هی من دیگه دارم بزرگ میشم.
بزرگ شدن اونقدرا هم بد نیس به چند شرط
- وقتی اطرافیان درکت کنن
- وقتی خودت را بشناسی
- وقتی که دنیا را درک کنی
- وقتی تنها نباشی
اینکه خودت باشی خیلی مهمه ، اما ما هیچگاه خودمان نیستیم :)
شاید حتی همین الان فکرمیکنی واقعا خودت هستی اما آنطور نیست .در کنار رفیقت هم حتی خودت نیستی .
آری همان که بدون هیچ شرمی بهش فحش میدهی یا از بدبختی هایت میگویی اما تو بعضی حرف ها را هم نمیتوانی به او بزنی .
وقتی تنها باشی پس چه ؟
هیچ کس را نداری حتی همان دوست های فیک یا قلابی که همگان از آن گله میکنند .
همینطور که کسی رفیق یا نیمه ی تو است تو هم همان هستی . هیچ آدمی بی دلیل فیک نیست :)
تو یه جایی یه جوری قلبش رو شکستی .
زندگی در قلب آدم ها زود دلمان را میزند پس آن را میشکنیم تا به دنیای بیرون رجوع کنیم ، بعد که گشت زدنمان تمام شد بر میگردیم به قلبی که پاره شده اما میدانی موضوع چیست ؟ دیگر در آن جای نمیگیریم همچون شلواری که پاره شده و ما را نمیپوشاند.
دنیا بی رحم است .
تمام حرف هایت را ، همان ها که در خودت ریخته ای و به کسی نمیگویی مبادا ناراحتش کند تو را غصه دار میکند .
وقتی به کسی نگویی در تنهایی به جن و روح های حاضر در ذهنت میگویی .
جن های حاضر در اتاقت راز دار ترین چیز های دنیان مگر آنکه کسی پشت در باشد .
وقتی درک نمیشوی هیچ راه فراری نداری ، اینکه حرف هایت مناسب نیستند تا جواب بزرگ تر ها را بدی عصبی ترت میکند ؛ برای فرار از این مخمصه چه راهی داری؟
- من که به موسیقی گوش میکنم . اون جدا از تمامی دنیاست .
حتی مسخره کردن علایق هم کارشان هست ، از سلیقه موسیقایی گرفته تا خورد و خوراک و پوشاک .
اینکه من چاق یا لاغرم به کسی مربوط نیست اما وقتی نمیشود این را به بزرگ تر ها بگویی چه فایده ؟
من می خواهم موسیقی دان شوم اما در جامعه ای که زن نمی خواند یا نمیخندد چطور می توان خود واقعی باشم .
اینکه ورزش مورد علاقه ام را در کنار درس ادامه دهم به چه درد من می خورد ؟
اگر همه دکتر شوند و حال جسمانی ما را خوب کند پس چه کسی به داد حال روحی مردم برسد ؟
من که بودم ؟
من که هستم ؟
من که خواهم شد ؟
آیا دنیایی برای بهتر بودن وجود دارد ؟
اگر بله ، کجا ؟
چرا نسل جوان را از این همه قضاوت نجات نمیدهد ؟
چرا نمایان نمیشود تا دهان مردم را ببندد ؟
چرا کمی درک در وجود بعضی ها نمیریزد ؟
