دیوار های فاصله بسیارند : دیوار های فاصله بسیارند

آنقدر دوری که گاهی فقط تصورت میکنم. روز های خوب گذشته را به یاد می آورم، چشمانم را میبندم و ناخودآگاه لبخندی روی لبانم نقش میبندد و من در ذهنم تنها نگاهت میکنم و فراموش میکنم که رو به رویم نیستی.
کجا هستی؟ چند خانه میان ما است؟ چقدر باید بدوم تا به تو برسم؟ چقدر باید صبر کنم تا چشمانم، چشمان وافعی ات را ببینند؟ چقدر دیگر باید صبر کنم تا لبخندی که ناخودآگاه با تصورت روی صورتم مینشیند، لبخندی برای دیدن واقعی دوباره تو باشد؟ تو به من بگو؛ آغوش های ما کی به همدیگر خواهند رسید؟