تنها خیالِ من

..شروع کنیم؟

رخصت یا الله..

بزن بریم ?





(تنها خیال من)



به قلم : شیرموز(asma)

#ar

#p1



درِ کلبه ی چوبی قدیمی را باز میکند و دوباره مرور میکند ..

مرور میکند جان دادن خواهرکوچک ۵ ساله اش را ؛همینجا !وسط همین کلبه ی کوچک قدیمی..



آن روز فقط قرار بود یک گردش ساده باشد!

حس میکرد به این گردش به ظاهر ساده نیاز دارند تا حال و هوایی عوض کنند ..اما



دوباره تصور میکند جای چنگال های گرگ زخمی و وحشی را ،روی بازو و چهره ی زیبای دخترک ۵ ساله ..

چشمانش را میبندد ؛قطره ی اشکی میروید کنار پلکش و قصد جاری شدن دارد که با آستینِ بارانی مشکی اش مانع میشود!



چند قدم به جلو میرود ،تا برسد گرگ زخمی کار خود را کرده بودو خواهر کوچک و زیبایش را غرقِ خون کرده بود ؛باران میباریدو زخمهای دخترک را با شدت شست و شو میداد ..

بغلش میکندو هراسان میدود ؛تمرکزش را به کل از دست داده و ناچار به طرف کلبه چوبی ای که جلوی رویش میبیند میدود ؛ناله های دخترک همه جای کلبه را پر کرده ..

صورتش را جلو میبرد و غرق چشمان آبی خواهرش میشود!

و ان لحظه هزاران بار به خود لعنت میفرستد که چرا او را با خودش اوردو چرا تنهایش گذاشت که چنین اتفاقی بیفتد؟!



کمی بعد تن مُرده و بی روح دخترک بود که در دستهای برادر ۱۶ ساله اش جان داده بود؛سراسیمه از کلبه بیرون شتافت و به طرف جنگل دوید دوباره پیمان و حامد را صدا زد بلند و بلندتر مثل چند دقیقه ی قبل اما هیچ اثری از ان دو نفر که به نظرش ترسو بودند و رفیق نیمه راه شدند؛نیافت!

...

دستانش را مشت میکندو چند لحظه بعد کلاه بارانی را روی سرش میکشد ؛دیگر طاقت ندارد پس میگذارد که اشکها قدم بزنند روی گونه های سردش تا شاید تسکینی باشد بر این درد اما نه ..

روبه روی اینه ی خاکی که بر دیوار چوبی کلبه نصب شده ؛می ایستد چشمان خود را میبیند !

یکی ابی و یکی مشکی ..

چشم راستش دریای خون است و چشم چپ دریای اشک!

بغضش میشکند ولی هق نمیزند و به جایش میخندد ..



دوست دارد دوباره چشمان خواهرش را ببیند اما افسوس که سرنوشت جانِ خواهرش (تیلی)را گرفت..