Parisa Gorji

عکسی میخواهم. نه یک عکس معمولی.

کجایی که پری های قصه ها هم به دنبالت میگردند؟

هر چقدر دیوار میان ما قرار گرفته باشد؛ روز خواهد رسید که مقصد من تو هستی و تنها یه دیوار ما را احاطه کرده و من یقین دارم که آن روز خواهد رسید...

در کتاب زندگی مان، کلمات و نت های موسیقی با همدیگر داستانمان را میسازد. پس او را زیبا بساز!

و گاهی چه بی صدا و دردناک مرز هایمان دیگر خط نداشت. خط بین آن همه عشق با یک دنیا نفرت گاهی پاک میشود و تو در کدام طرف ایستاده که هنوز میتوانی نفس بکشی...

پری ها زندگی تو کجا هستند؟ آیا تا به حال به دنبالشان رفته؟ اگر نمیدانی کجا پیدایشان کنی من راه را به تو نشان خواهم داد. تنها باید...

گاهی عصبانی هستم چون تو نیستی و من بی تو تنهایم...

پروانه های خشک شده ، از لا به لای کتاب شعر ، پرواز را از یاد بردند...

هميشه عبور ها زيبا نيست. گاهي او نيست...

روي نامه هايم ، مهر خيال ميخورد...

قهرمانان حال ما

دخترک در هواپیما نشسته بود که ناگهان... و من نگویم از حال مادرش...

نگاهی متفاوت به این روز ها...