ایران ‌کشوریست که بیشتر از ۷۰۰۰سال قدمت دارد. همچنین زبان پارسی به فرانسوی خاورمیانه مشهور است. بااینحال کمتر به آثار ادبی باستانی پرداخته شده. اصلی ترین دلیلش آن است که ادبیات ایرانی بیشتر از ادبیات پسا اسلامی نشات می گیرد، نه باستانی. بااینحال اگر نگاهی به کتاب های اسلامی بیندازیم واژگان و ادبیات آن آمیخته ای از ادبیات عربی و پارسی میانه ساسانی است. در دوران هخامنشی اشارات فراوانی به افسانه ها، اشعار و داستان های اشرافی شده که از آنان میتوان به اشعاری که خنیاگران در وصف کورش بزرگ خوانده اند اشاره کرد و هرودوت هالیکارناسی آن را نوشته.
اما کتابی که امروز میخواهم معرفی کنم "کارنامک اردشیر بابکان" نام دارد و قدمت آن به ۱۰۰۰سال قبل، در دوران ساسانی میرسد. این رمان علیرغم تاریخی بودنش به ادبیات وفادار است و بیش از آنکه یک کتاب تاریخی باشد، یک اثر ادبی است.موضوع اصلی این کتاب زندگی اردشیر فرزند بابک است که علیه دولت ملوک الطوایفی(خان خانی) انقلاب می کند و مردم را جذب می کند و دراین میان با لمس آهویی صاحب فره ایزدی میشود. این کتاب شباهت زیادی به رمان های مدرن دارد. این در حالیست که تاریخ اصلی رمان به اسپانیا و نگارش رمان دون کیشوت میرسد.