۴۰۰۰سال قبل، نخستین کشور جهان که امروزه به آن عراق می گوییم برپا شد. در دوران باستان به این کشور سومر یا شومر می گفتند و شالوده ی تمدن در این کشور ریخته شد. زبان این کشور سومری بود. در دانش زبانشناسی، زبان و ادبیات حاصل و توالی باورها و فرهنگ یک جامعه است‌.
در سومر، زبان و ادبیات تابع مذهب سومری یا همان بت پرستی و خرافه گرایی بود و علاوه بر تحقیقات باستانشناسی، در قرآن، انجیل و تورات از دین سومری و بابلی نام برده شده. در طی این حفاری ها، دانشمندان به یک مجموعه ی داستانی ادبی مهیج و دوازده قسمتی از دوران سومرباستان دست یافتند و نکته جالب اینجاست که بنظر میرسد فن ترجمه در آن دوران رواج داشته و ملل دیگر آن اثر را ترجمه کرده اند. به همین خاطر چون برخی قسمت های اثر باستانی گم شده، از ترجمه های همسایه های سومری ها استفاده می شود. این اثر به نام "افسانه ی گیلگمش" معروف است و شاملو نیز آن را ترجمه کرده‌.