سلام به کاربران عزیزم من زندگی نامه خودمومیخوام بگم خیلی دوستدارم براتون بگم من ازبچکی رنج های زیادی کشیدم خلاصه میگم براتون .زندگی من تخیلی نیست هرچی بلاآمده سرم رومیگم .برادرمن بچگیموازم گرفت زندگیمونابودکردتوسن ۹سالگی همش بهم گیرمیدادازم متنفربودمنوآزارمیدادمنوآواره کوچه وخیابون کرد.نفس کشیدن که زندگی کردن نیست بارهاشدکه دست به خودگشی زدم ولی باززنده موندم .برادرم خانواده ام ودیگران دردمنونفهمیدن منودرک نکردن .به زورازدواجم دادن نخواستم شوهرموومجبوربه فرارشدم منوروانی کردن ازخانواده ام‌متنفرشدم و......

منتظرنظرای قشنگتون هستم

خیلی متاسفم عزیزم که این اتفاقات افتاده برات، به خدا توکل کن همیشه اینجوری نمیمونه که..
الان چند سالته؟ گفتی فرار کردی الان حالت خوبه؟(اما به نظرم فرار راه حل منطقی ای نبود چون ممکنه اینجوری جونت به خطر بیفته..

الان یه دخترنه ساله دارم .سرنوشتم بدبودواقعاشوم بود.ممنون که نظرتوبهم گفتی .ولی بلاهایی که سرم آمدفکرنکنم یه معتاداینجوری عذاب کشیده باشه....بعضی وقتاباخودم میگم قربونت برم خداجون.بازم شکر..ولی دنیات خیلی نامرده.موقعی که خواستگاربرام آمدمجبورشدم شوهرکنم‌شوهردومم ‌ولی ازاونم خیری ندیدم بعدازهشت سال زندگی بایه بچه .جداشدم ...

خدا حفظ کنه دخترتونو🌸واقعا خیلی سخته.. بعضی شرایط انگار قرار نیس هیچوقت عوض بشن.. شما حتما خودتون بهتر مبدونین چجوری کنار بیاین ولی منم نظرم اینه فعلا کاریه که شده.. تو بدترین شرایط ادم میتونه با تلاش و توکل به بهترین شکل عمل کنه.. شاید بهتره تمرکزتونو بزارین رو دخترتون که واقعا خوب بزرگ بشه 🙂مخصوصا تو جامعه ی الانمون که واقعا تربیت بچه تونم دختر پر از چالشه.. خدا بهتون صبر و سلامتی بده یاعلی

سلام منم برای بار اول باور نکردم اما این واقعا دردناکه