درموردسکوت دریک شهر

من دریک روستابدنیاآمدم وخیلی دوست داشتم ازنزدیک شهرراببینم وبدانم که چطورجایی است بااین وجودکه بایدازپدرومادرم مواظبت میکردم چون غیرازمن کسی رانداشتند.وبایدکمکشان میکردم تامنظره راآبیاری کنم وکلی کارهای دیگرپدرم ازنظرچشمی مشکل داشت وخوب نمیتوانست ببیندمجبوربودفقط توخانه بنشیندوبه رادیوگوش کندمادرم هم ازنظرکمروپامشکل داشت ودرست نمی توانست راه بردبرای همین کنارپدرم روزرابه شب می رساند.من ازصبح تاشب تواین منظره کارمیکردم وحاصل کارم ومیاوردم خانه تاپدرومادرهم ازآن استفاده کندوگاه گداری زیرلبشان برایم دعامیخواندن وشکرخدارابه جامی آوردندکه همچین پسری خدابهشون داده کسی هم نبودبه دردل من گوش بده وببیندمن ازاین زندگی چی میخوام فقط همه ازمن انتظارداشتندکه کمک حال همه اهل روستاباشم بایددست پیرمردهارامیگرفتم به پیرزنهاکمک میکردم بهرحال من شده بودم دردوبی درمان روستاازاین جریان گذشتیم تایک روزکه میخواستم به منظره بروم یکی ازریش سفیدان روستاتامن رادیدبه طرفم آمدوگفتم راستش جوان میخواستم یک چیزی بهت بگم واین رابدان که یک روزی سنت زیادمیشودیک کمی به فکرآینده خودت باشد.وبایدبرایت که این همه تلاش وکوشش میکنی یک مزیتی برایت داشته باشدومن اگرمثل جوانی خوب وکاری بودم حتمابه شهرمیرفتم وبرای خودم کسب وکاری درست میکردم به هرحال تاآخرعمرنمیتوانی اینطوری زندگی کنی احتیاج به همسروزندگی روبه راه داری من تااین حرفهاراشنیدم تصمیم گرفتم که به شهربروم وقتی این موضوع راباپدرومادرم درمیان گذاشتم آنهاازتصمیم خیلی تعجب کردندوناراحت شدند.به ناچارمنظره وتمام زندگی پدرومادرم رافروختم وآنهارابه خانه بردم که دلم میخواهداسمش رابه زبان بیاورم وبه شهررفتم بعدازچندسال زندگی درشهرهم پول راازدست داده بودم وهم کسب وکاری به دست نیاورده بودم وهم دلم برای روستاوآن کارهای منظره تنگ شده بود.وبعدازمدتی که به روستابرگشتم متوجه شدم پدرومادرم هم ازدست داده ام این تنهاغصه وغم بودکه تاآخرعمرم من رارهانمیکردوغذاب وجدان گرفته بودم