دوستای خوبم، سلام :)🤍🌱
برای این‌که فضای سایت صمیمانه‌تر بشه و امکان تعامل بیشتری بین نویسنده‌هابه وجود بیاد، تصمیم گرفتم تاپیک‌هایی رو با عنوان ”جوانه” منتشر کنم که درباره‌ی دنیای نویسندگی با هم صحبت کنیم! این‌جا در کنار همیم تا با هم پیشرفت کنیم و نویسنده‌های آینده رو بشناسیم!
سوال این سری از تاپیک‌های جوانه:
* چی شد که فکر نوشتن به سرت زد؟ *

خوشحال می‌شم با شرکت توی تاپیک‌ها، فضای سایت رو تلطیف بدین :))🫶🏻🌱

به عنوان استارتر، خودم اولین پست رو افتتاح می‌کنم :))
وقتی خیلی کوچیک بودم، سرگرمیم با همه‌ی دور و بری‌هام تفاوت داشت. من عاشق شنیدن داستان‌های مختلف بودم. یادم نمیاد از چه زمانی ولی یادم هست مامانم با نیمچه سوادی که داشت، برام کتاب‌های کودک می‌خوند و من همیشه خودمو توی دنیای نوشته‌ها و داستان سرایی‌ها غرق می‌دیدم.
بزرگتر که شدم، زودتر از همه خوندن رو یاد گرفتم. من عاشق خوندن بودم! اطرافم پر از کتاب‌های جور واجور بود و ذهنم پر از داستان‌های مختلف!
بزرگتر که شدم، وقتی مدرسه رو شروع کردم، فهمیدم به نوشتن و خوندن علاقه‌ی زیادی دارم. اون موقع‌ها خاله‌ام معلم بود و یه کامپیوتر کوچیک داشت که به زور کار می‌کرد. از همون دست کامپیوتر‌هایی که مانیتورشون اندازه‌ی سه‌تا آدم سنگین بود :))) یادمه وقتی از مدرسه برمی‌گشتم، یه کله می‌رفتم سراغ خاله و با التماس چند ساعتی مشغول می‌شدم. مشغول چی؟ مشغول پیدا کردن کتاب‌هایی که ته ”بخوانیم” دبستان نوشته شده بودن.
ساعت‌ها پشت کامپیوتر، چشمم به صفحه‌های مجازی کتاب‌های داستان خیره می‌شد. چه روزهایی که با ذوق کتاب‌ها رو پیدا می‌کردم و چه روزهایی که کتابخانه‌ی مجازی کودک رو پیدا کرده بودم و برام حکم گنج رو داشت :)
بعدها که وارد راهنمایی شدم، معلم فارسیم بهم گفت که رسالت من توی نوشتنه. منو شکوفا کرد.براش شعر می‌خوندم و اون دقیقه‌ها بهم گوش می‌‌داد و تشویقم می‌کرد. اون موقع بود که فکر نوشتن به سرم زد و با خودم گفتم:
چرا این بار من خالق یه دنیای قشنگ نباشم؟ :)