پارت 1
شروع : 1403/11/6
بیشتر مواقع که کتاب یا رمان میخونم ... هرجا که احساس شلوغی یا پر بودن ذهنم می کنم ، بین خوندن یک فاصله ای میدم و با ایده هایی که تو ذهنم اومدن به داستان از آخرین جایی که خوندم بال و پر میدم . اما به یه جایی که می رسم میفهمم باید به نویسنده با اون ایده های عالی اش احترام گذاشت ...
به نظر شما بهترین نویسند چطور نویسنده ای است ؟
1. نویسنده ای که بهترین ایده ها به ذهنش خطور می کنه ...
... یا ...
2. نویسنده ای که با یک ایده شاید ساده ، بهترین داستان رو می نویسه ...
نمیشه دقیق گفت کدومشون نویسنده ی بهتریه ...
اما نظر من اینه که بهترین نویسنده ، نویسنده ای که داستانی با استفاده از کلمات درست و زیبا بنویسه و این ایده داستان نباشه که مخاطب رو جذب داستان می کنه ... بلکه نوع نوشت نویسنده و متن داستان باشه که مخاطب رو تحت تاثیر قرار میده ... چون هر چقدرم که ایده جالب و پر ماجرا باشه ، تا نوع نوشت خوب و عالی نداشته باشی نمی تونی داستان زیبایی به مخاطب تحویل بدی ... و مخاطب را مشتاق به خوندن بقیه داستان بکنی ...
!. ما نمی تونیم همیشه زیاد از جزئیات استفاده کنیم و همینطورم نمی تونیم تند و سریع از اتفاقات بگذریم و به جزئیات نپردازیم ...
نویسنده ای که برای ادامه دار کردن داستانش ، بیش از حد شخصیت اضافه می کنه ... هیچ فرقی با نویسنده ای که برای تموم کردن داستانش شخصیت های مربوط به ایده داستان رو حذف ( . گشتن یا از ایده داستان دور ، بیرون کردن ) می کنه نداره ... یه حالت نویسنده هم در این بین هست که شخصیتی رو میاره درون ایده داستان و هنوز شخصیت جاگیر نشده و نقشش برای حرکت دادن به داستان کامل نشده اون رو به صورتی از موضع داستان محو می کنه ...
.ایده
چرا ایده ؟
چرا کلمه ایده ؟ ...
چرا کلمه موضوع رو به کار نبردم ؟ ...
این دو کلمه هیچ تفاوتی با هم ندارن ؟ ( . تو راست میگی ! ) ... معلومه الکی گفتم برای مضاح ... کمی بخندیم به این همه تفافت تو چشم این دوتا کلمه ... اما جفت کلمات در آخر به یک نقطه میرسن نقطه داستان و شخصیت ها ... هر جفتشون باعث شکل گیری شخصیت و نقش دادن به بهش در کنار اتفاقات میشه ...
کلمه ایده رو به دلایلی کار بردم که ، نه علمیِه نه آنچنان میشه گفت فلسفیِه ... ولی درک بالا تری نسبت به کلمه موضوع در بیان داستان داره ...
موضوع به اینصورته که شما میگی موضوع داستان تخیلیه و بعد شروع می کنی به نوشتن یک داستان تخیلی ...
!. کلمه موضوع میتونه برابر با کلمه ژانر باشه .
اما ایده جوره دیگه ای داستان رو برای شروع آماده می کنه ... با این منظور که :
- پسری به همراه خانواده در جنگل برای پیک نیک رفته بود ... اما یک کشت زدن ساده و دور شدن از مکان امن خانواده پسر بچه را وارد محدوده ممنوعه خرافات محلی اما واقعی می کند ...
یعنی شما از قبل از شروع داستان هم اتفاقات شروع را برنامه ریزی کردی و هم اتفاقات در طول داستان را پیش نویسی در ذهن کردی ... ساده ترش اینه ، وقتی ایده ای به ذهنت میاد شروع به نوشتن داستان می کنی ... و در آخر میری سراغ اینگه در چه موضوعی ( . ژانر ) دسته بندی میشه ... معمایی ، تخیلی یا جادویی ..
تفاوت اینجاست که موضوع اینطوری بهش شگل داده میشه ... عاشقانه ای بین فقیر و پولداره ...
اما ایده به این حالت شگل می گیره که :
- یک پسر که در ناز و نعمت بزرگ شده کینه ای گرفته از دختری که درون پارک ، بستنی در دستش مالیده شده به لباس مارک دارش و برنامه ی انتقام از دختر را چیده ... اما خدا هم چنین تقدیری را برایشان در نظر گرفته ؟ ...
اگه در پارک اتفاق افتاده به صورت ناگهانی پس پسر باید درون همون پارک دنباله دختره بکرده و پیداش کنه تا بتونه ازش انتقام بگیره ... اما در موضوع بعد از انتخاب موضوع حالا باید کلی فکر کنی که چطوری دو شخصیت رو به هم برخورد بدی یا عاشقانه ای بینشون رقم بزنی ... .
و موضوع هنوز عقب تر از ایده داره به شروع داستان و برخورد شخصیت های پدید نشده بهم فکر می کنه ... .
اما فراموش نکنید از نظر من بهترین نویسنده ، نویسنده ای بود که داستانی با استفاده از کلمات درست و زیبا بنویسه و این ایده داستان نباشه که مخاطب رو جذب داستان می کنه ... بلکه نوع نوشت نویسنده و متن داستان باشه که مخاطب رو تحت تاثیر قرار میده ... چون هر چقدرم که ایده جالب و پر ماجرا باشه ، تا نوع نوشت خوب و عالی نداشته باشی نمی تونی داستان زیبایی به مخاطب تحویل بدی ... و مخاطب را مشتاق به خوندن بقیه داستان بکنی ... .
به گفته ی الهه هادیان توی کتاب ناخدای قهرمان :
- کلمه ها جادوگرانی هستند که خواننده را مست کرده و در هزار توی رویا و اندیشه های ناب فرو می برند .
.. تا پارت بعد ...
!. میشه بهم بگین در چه حد نابَلَدانه است .
کاری از : نویسنده نابَلَد
پایان :1403/11/9
