سمیه جهانگیری زرکانی

داستان روایت درونی زنی است که در چرخه‌ای از سردرگمی، ترس، انزوا و فروپاشی عاطفی گرفتار شده است. او زندگی یکنواخت و بی‌رنگ روزمره‌اش را با تصاویر و احساساتی تیره بیان می‌کند؛ رابطه‌ای که روزی تصور می‌کرد نجاتش خواهد داد، حالا به منبع اضطراب و احساس بی‌ارزشی تبدیل شده است.