سامان مهدویان

نمیدونم چرا اما یه آرامش نسبی باعث میشد بتونم چرت بزنم و حرفای چرت معلم تاریخ مغزم رو درگیر نکنه به هر حال اونا رو از حفظ بودم. لعنتی فقط یه ساعت دیگه! و من سه روز تعطیلات برای استراحت داشتم. این آخرین چیزی بود که بهش فکر میکردم اما در همین حال یه چیزی عجیب بود. هیاهوی کل بچه های کلاس باعث شد تا تا از خواب بیدار بشم قبل از اینکهادراکم بتونه به شرایط مسلط بشه خودمو بقیه رو تو یه جای نااشنا دیدم.

با روگل همراه شوید که حتی بعد از مرگ هم مجبور است بجنگد اما ایبار یک فرق دارد! او در این دنیای جدید و ناشناخته برای خود و ارمانش میجنگد! بیایید ببینیم دنیا برای او چه طرنوشتی رغم خواهد زد. ------ نظرات فراموش نشه چون من داستان رو لر اساس پیشنهادات جلو می برم("-")

داستان یه نویسنده مریض که از نامید کردن دنبال کننده هاش و ناکار کردن قهرمان های داستان هاش و به گند کشید اونا خیلی لذت میبره؛ غافل از اینکه یه روز یکی ار همون قهرمان های داستان که غم زیادی رو تحمل کرده مصوب مشکلاتش رو نفرین میکنه نفرینی که دامن سم رو گرفت! من برای نوشتن این داستان ایده ای ندارم پس ممنون میشم توی نظرات چند تا ایده برای ادامه این داستان بهم پیشنهاد بدین.

جنگ تموم نشده بود اما به لطف از دست دادن حافظش تونست از مرگ قشر در بره اما حالا اون بدونه هیچ پول اشنا و دوست توی یه دنیای جدید چیکار میکونه بکنه اینم یکی از داستانای منه که در قاره سویرا اتفاق میفته. من این داستان رو توی فصل یک جلوتر از وب کتاب و ناولتو منتشر میکنم.

وقتی او در مورد اورک اشتباه فکر کرد