وقتی برای اولین بار به ملاقاتش میرم... چی؟فکرش رو نمیکردم؟چطور ... وقتی برای اولین بار به ملاقاتش میرم... چی؟فکرش رو نمیکردم؟چطور ممکنه؟ چشمام با دیدنش پر از اشک شده.چطور ممکنه...بهش عادت کرده بودم رابطه عجیبی داشتیم اما ...فکر کردم شوخی میکنه.فکر نمیکردم واقعی باشه اگر می‌دانستم قطعاً آن شب تا صبح کنارش میماندم حالا در تنش جانی وجود دارد که بی جان شده،انگار همش تقصیر من است. اشک هایم را پاک میکنم و به سمتش میرم دستش رو میگیرم و (هی،حالت چطوره؟منم،هنوز که فراموشم نکردی الان که... این‌طور دیدمت.فرقی برایم ندارد دوستم باشی خانواده ام یا دشمنم،دیدنت دیوانه کننده است.خواهش میکنم هرچه زود تر بیدار شو،بیدار شو و خوب شو،باید بیای پیش من تا دوباره دعوا کنیم و هم رو سرزنش کنیم تا دوباره نیاز باشه از هم معذرت خواهی کنیم تا دوباره من و تو باهم بخندیم.) به هر حال که هیچوقت حسی که الان تجربه کردم را فراموش نخواهم کرد چه تو حالت خوب شود و چه در همین حال باقی بمانی قطعاً این اتفاق هم همانند بقیه اتفاقات چه با پایانی خوش و چه پایانی تلخ تمام خواهند شد باید آمادگی این موضوع را داشته باشم.اما بدان که هیچوقت فراموش نخواهم کرد.با این که دوستت داشتم و درعین حال ازت متنفر بودم ،الان چه حالی دارم زود تر خوب شو،،،باید این رو برات تعریف کنم