دل خوشی کم نیست دیده ها نابیناست...! و من چه میدانستم که از دیده محرومم؟! اما میدانی همین برای من نابینا کافی بود همین که میدانستم تنت درد تنم را دارد نه میل تنم را ... همین که با تو به فردوس میرفتم و به معراج می رسیدم... همین که با تو متولد شدم و شکل میگرفتم همین که میدانم در روزگار واپسین من کنار تو از شکل می افتم و می میرم همین برایم کافی بود محبوب من میبینمت خاموشی ولی به خدایم سوگند اینها نمیدانند عشق چیست و به جای خالی تو میگویند تنهایی! قلبم همچون صدف است که تو در میان آن پنهانی...از یاد مبر که دوستت دارم

دیدش یگدرسفا . حالا هر کلمه رو بر عکس بخون،حتی عنوان داستان و عنوان داستان ها.

این نوشته ها افکار و احساسات من را در برمی‌گیرند. البته نه همه ی آنها را، فقط قسمتی از آنها که باعث شدن حس نوشتن در من بجوشد. وگرنه انسان پر ز عواطف ضد و نقیض در زندگی اش است که گاهی قابل بیان و توضیح نیستن و فقط وجود دارند تا در اعماق قلب و مغزمان ته نشین شوند.

افکار مُشتَق یک دوچرخه سوار

هی دختر تموم شد گریه نکن!

بیاین ببینیم یه آدم از کجا شروع می کنه... و از کجا دوباره شروع می کنه ...

دلنوشته های من و دوستم

می‌گن زندگی ما اوتیستیک‌ها، شبیه به زندگی پروانه‌ایه، که توی شیشه مربا گیر افتاده باشه. دلش می‌خواد جلو بره و با بقیه پروانه‌ها پرواز کنه. باهاشون ارتباط بگیره، بازی کنه، توانایی‌ها و زیبایی خودش رو بهشون نشون بده... اما... نمی‌تونه. چون شیشه‌ی مربا جلوش رو می‌گیره. دوست داریم با بقیه ارتباط بگیریم؛ اکثرا توانایی‌هایی داریم که دوست داریم ازشون بهره ببریم و مثل همه‌ی آدم‌ها، دوست داریم از زندگی اجتماعی لذت ببریم. اما خب... اوتیسم، شیشه مربای ماست که ما رو توی خودش زندونی کرده. به عنوان یک دختر با اوتیسم خفیف یا همون سندروم آسپرگر، دوست دارم که برخی خاطراتم رو اینجا آپلود کنم. اگه سوالی درباره اوتیسم داشتین داخل کامنت‌ها بپرسین، با کمال میل جواب می‌دم.

كلمات ، رفتار همشون قدرتمند ترين و خطرناک ترين صلاح روي زمينه

نمیبخشم?کسایی که باهمه وجودم بهشون محبت کردم ؛ولی دلموشکستن،،اونایی که تحقیرم کردن،اونایی که عذابم‌دادن،اونایی که قضاوتم کردن وتهمت زدن،اونایی که توروم یک رنگ بودن،اماپشت سرم هزاررنگ،اونایی که ازپشت سرخنجرزدن،اونایی که درظاهردوست ولی ازدشمن بدتربودن??

آسوناش و خودم حل میکنم ، سختاش و خدام....

❌خسته تونیستی!که ازدردات میگی؟؟خسته منم که نای گفتن درداموندارم?

خیلی تلخه کسی که دلتنگته هیچ جوره نمیشه آرومش کرد،جزاون شخصی که باعث دلتنگیش شده ونیست??

چه زیبا گفت ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺍﻡ …!!ﮔﺎﻫـــــﯽ ﺑﺎ ﮐﺴانی ﺳﺎﺧﺘﻪ! ﮔﺎﻫــــــــﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ …!! ﮔﺎﻫــــــــــﯽ ﺑﺨﺸﯿﺪﻩ؛ ﮔﺎﻫـــــــــــﯽ ﻓﺮﯾﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻡ …!! ﮔﺎﻫـــــــــــــﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ! ﮔﺎﻫـــــــــــــــﯽ ﺩﺭ ﺗﻨـــــــﻬﺎﯾﯽ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻡ …!! ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻝ؛ ﺯﻣﺎﻧﺶ ﺭﺳــــــﯿﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﮕــــــــﻮﯾﻢ : ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻤــــــــﺎﻡ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺩﺭﺱ “ ﺁﻣﻮﺧــــــــﺘﻪ ﺍﻡ “…!! ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺧﻮﺷﺤـــــﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﺴﺘﻢ …!! ﺷﺎﯾﺪﺳﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﻢ …! اﻣﺎ ﺻﺎﺩﻗﻢ ..ﻣـــــــــــــﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﺴﺘﻢ …!! ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ …

من با نوشتن حالم خوب میشه این یه داستان یا رمان نیست سرگذشت و خاطرات و روز مرگی های من هست که با شما به اشتراک میزارم ممنون که با من همراه هستید