نیروی ویژه 141 آمریکا به دنبال ردیابی ولادیمیر ماکاروف، یک افراطی ملی‌گرا و تروریست روسی است که در حال برنامه‌ریزی برای آغاز جنگ جهانی سوم است. | به زودی...

داستان پیش رو، زندگی حوا_دختری که قربانی حسادت شد_را روایت میکند. حوا! نیاز به کمک دارم، مسئله مرگ و زندگیست! ...

شخصی بر نوک آسمان.

_نمیدانم.هرروز پروردگار که بیدار میشوم،فکر میکنم که بیرون از اینجا چه میگذرد؟ممکن است که پشت این دیوار های نمناک و تیره،دنیای دیگری وجود داشته باشد؟

در زندگی اتفاقاتی مبهم می افتند و ما را گیج می سازد.گاهی به این فکر می کنیم که آیا راه خروج وجود دارد یا خیر؟ آیا او می تواند ب....؟

االان دیگه خوبم...از هیچی نمیترسم! اون فقط میخواست بازی کنه! اون دوست منه! نمیخواد به من آسیب برسونه!

مادربزرگ!مادربزرگ!بعد از مرگت دیگر زندگی ما آن قبلی نبود

رُز گلی زیبا در گلخانه‌ی آقای جمشیدی است و بعد از مدتی با ماهیگیری به اسم سپهر آشنا می‌شود و متوجه می‌شود که او کمی افسرده است،سپهر او را از آقای جمشیدی می خرد و باهم ماجراهای زیادی را می گذرانند.

دوستی ها فراتر از زندگی هستند!

آمد ، ماند ، رفت.

نگاهی گذرا به مشکلات مالی فزاینده عموم مردم

حس غریبی دارد؛ اینکه آن طور دیوانه وار دلرحم باشی و در عین حال، بتوانی مرگ یک ماهی را با چشمانی تاریک و خالی از احساس تماشا کنی.

همیشه میگن نوجوانی دوره خیلی سختیه اما دوره شکوفایی انسان هست. اما هیچ وقت نمیگن چطور باید با سختی ها مبارزه کنیم . همه عادت کردن حرف های نسل های قبل رو به نسل دیگه منتقل کنن. اما آیا تا حالا به اون فکر کردن که چقدر اون حرف درسته و بعد از تحلیل به نسل دیگه منتقل کنن ؟

...آفازی. این چیزی بود که دکترها بهم گفتن. البته من بیشتر وقت‌ها آفاسی تلفظش می‌کنم. بهم گفتن مغزم دیگه نمی‌تونه درست با کلمات کنار بیاد. نمی‌دونم... شاید با هم دعواشون شده! شاید اون ضربه‌ای که من حتی نمی‌تونم به یاد بیارمش؛ باعث شده سبد کلمات از دست مغزم بیافته و همه چی پخش و پلا بشه! به هرحال که من بعد از اون ضربه؛ دیگه آدم سابق نشدم. دکترا گفتن سمت چپ مغزم به‌شدت آسیب دیده و برای همینه که دیگه نمی‌تونم درست حرف بزنم؛ حرف‌های بقیه رو راحت بفهمم، راه برم، با دست راستم کار کنم یا حتی یه لبخند تمیز قشنگ بزنم...

همان طور که قدم بر می داشتم، وارد شدن بی سروصدای آن پزشک را تماشا کردم. دیدم که او چطور تمام دستگاه هایی که بی امان بوق می زدند را خاموش کرد، ماسک را از روی صورت حورا برداشت و پتو را از روی بدنش کشید؛ گویی در آن مدت مرده بود و حالا تازه زنده شده بود. دیگر مشکلی وجود نداشت... لااقل برای او.