جانا

+(تو حق نداری اینکار رو بکنی کی گفته تو غریبه ایی؟؟ تو همه زندگیمی که نخواستم بدونی که حالت بد نشه)
_(باشه تو درست میگی ولی من سر عقد بهت نگفتم همه چیز رو باید بهم بگیم ؟؟؟)
+(سر عقد اینم گفتی که هم دیگه رو تنها نزاریم یادت که نرفته؟؟؟؟ الان میخوای تنهام بزاری؟؟)
جوابی به سوالاش و حرفش ندادم و رفتم توی اتاق و در رو قفل کردم
نشستم روی زمین حسی نداشتم خنثی نه گریم میومد نه خندم هیچ حسی خیلی بده واقعا بده خنثی باشی و هیچ حسی نداشته باشی
حسی که به امید داشتم از همیشه قوی تر بود ولی این قهر لازم بود تکیمو به در دادم و به فکر فرو رفتم حس کردم امید نشست پشت در
+(میدونم اینجا نشستی ...... به خدا که ایتقدر دوست داشتم هیچی بهت نگفتم )
اهی کشید و ادامه داد( روزی که فهمیدم دوست دارم به خودم قول دادم هرگز ناراحتت نکنم حتی اگه بهت نرسیدم هیچ وقت ازدواج نکنم همیشه مثل یه برادر مراقبت باشم هرچند مطعن بودم که نمیتونم و وسط راه جامیزنم ...............شک نداشتم اگر بهت نرسم دیگه امید سابق نمیشم میخواستم زودتر جلو بیام و بگم حسمو اما منتظر موندم تا کنکورتو بدی
اینو هیچوقت اجازه ندادم کسی بهت بگه اون ۴ ماه و خورده ایی بیشترش رو زیر سرم بودم چون هیچی نمیخوردم و نگران بودم نکنه دوسم نداشته باشی نکنه یکی دیگه رو دوست داشته باشی وقتی بابا گفت که کنکورت رو دادی و دو نفر ازت خواستگاری کردن ولی بابات بهت نگفته که من برم دلم ریخت همش میگفتم نکنه تو اونا رو دوست داشته باشی تصمیم رو گرفتم که اون نقش رو بازی کنیم ببینم دوسم داری یا نه وقتی عمو زنگ زد گفت بستری شدی بیمارستان نمیدونستم چی کار کنم همون موقع هم دومین سالگرد شوهر عمه بود و عمه اون سند رو داد بهم که برا عمو بیارم منم از فرصت استفاده کردم و اومدم به دیدنت رفتارات رو نمیفهمیدم میفهمیدم که امکان داره از عشق باشه اما اینکه نمیدونستم عشقت به کیه گُر میگرفتم دیگه تحمل نداشتم ولی وقتی گردنبندی که بهت دادم رو گردنت دیدم کمی امیدوار شدم اما شاید خودت بدونی عشق باعث میشه کور شی و نشونه ها رو نبینی و اگرم دیدی ساده بگذری گذشت تا وقتی که ازت خواستگاری کردم وقتی سریع گفتی بله یقین پیدا کردم که عشقی که توی دلت لونه کرده بود برای من بود )
حرفاش بهم ارامش عجیبی داد خیای خوب بود که فهمیدم چقدر دوسم داشته دوست داشتم بپرم بغلش و ببوسمش اما باید صبر میکردم شاید دوباره حرف داشت